Ο τουριστικός κλάδος, καταλαμβάνει σημαντικό τμήμα του εγχωρίου Α.Ε.Π. . Η δε συμπόρευση του με δομικές πτυχές της πολιτισμικής παράδοσης και εθνικής ταυτότητας, τον καθιστά πρωταγωνιστικό πυλώνα στο λειτουργικό πλαίσιο της ελληνικής οικονομίας. Ωστόσο, η επιχειρησιακές ευκολίες που χαρακτηρίζουν την άσκηση της τουριστικής παροχής, στη σύγχρονη ανταγωνιστική και ηλεκτρονική εποχή, δημιουργούν προδιαγραφές εξαιρετικά υψηλού επιπέδου, προκειμένου το τελικό προϊόν να αποδώσει σημαντικά. Δομικές αλλαγές στον τρόπο παροχής και στην στοχοθεσία από πλευράς επιχειρηματιών ως προς την προώθηση του τουριστικού προϊόντος αποτελούν τα παρακάτω σημεία:

• Το θεματικό αποτύπωμα της τουριστικής πράξης (συνεδριακός τουρισμός, θρησκευτικός τουρισμός, ιατρικός τουρισμός, αγροτουρισμός κλπ) καθώς και η διασύνδεση του αποτυπώματος με το γενικό τουρισμό προς όφελος της τοπικής οικονομίας.
• Η ολοένα και περισσότερο αυξανόμενη προσφορά και ζήτηση για εξατομικευμένου τύπου πακέτα (all inclusive, κρουαζιέρα κλπ)
• Η διαρκής αναταξινόμηση της πελατείας με βάση κατ’ αρχάς μη σχετικούς παράγοντες (διεθνείς σχέσεις, τρομοκρατία κλπ)
• Ο υψηλός ανταγωνισμός με όμορες αγορές (Τουρκία, Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος)
• Η διασύνδεση του συνολικού προϊόντος με τα στοιχεία που το συνθέτουν (διαμονή, εστίαση, Destination Management, Specialty Travel)
• Τέλος η δυναμική είσοδος των ψηφιακών ενδιαμέσων (Last-minute & deal site sales, κοινωνικά δίκτια, μηχανές αναζήτησης)

Εκ των παραπάνω συνάγεται το συμπέρασμα πως το προϊόν είναι καθαρά εντάσεως ανθρωπίνου κεφαλαίου, και συμπερασματικά οδηγεί σε λεπτομερή διαχείριση πόρων στα απώτατα όρια βελτιστοποίησης, καθώς το μικτό κέρδος είναι εξαιρετικά μικρό

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ